Aat Veldhoen - Realist tot in de kist

De dood in het werk van Aat Veldhoen

Voor Aat waren seks, geboorte en de dood onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zonder het één, kan het ander niet bestaan. Hij ging daar vaak losjes mee om. Zo schilderde, tekende en fotografeerde Aat dansende of copulerende skeletten.

Nieuwsjunkie

Oorlog en beelden van menselijk lijden keren regelmatig terug in zijn werk, net als het symbool voor stralingsgevaar. Aat was een nieuwsjunkie en volgde het wereldnieuws op de voet. Hij hield van liefde en schoonheid en begreep niet dat er zoveel geweld was. Dat gegeven maakte hem activistisch. Als jonge, betrokken kunstenaar reed Aat mee met een ambulance en tekende hij in een mortuarium. Voor het dood-zijn zelf was Aat niet bang, wel voor de weg daarnaartoe.

De dood zal nog wel o.k. zijn, want je weet dat daar voor ons stervelingen niet aan valt te ontkomen. Maar hoe ga je dood? Je ziet toch overal om je heen mensen op de meest gruwelijke wijze sterven. Het is een ijzingwekkend en beklemmend iets. Toch heeft het ook iets moois.

Gevoelige doodsportretten

De gevoelige kant van Aat is terug te zien in de tekeningen die hij maakte van zijn gestorven moeder en vrienden. Dan werkte hij precies. Het zijn eerbetonen en bovendien kon hij zo zijn verdriet kanaliseren. “Want iemand die weg is, wordt een stilleven”, aldus Aat.