First Man
Wat als je kind je vraagt of zijn familie het land wordt uitgezet? Wat als je merkt dat niet alleen jij, maar ook de volgende generatie zich moet afvragen: hoor ik hier wel thuis? Met humor, kwetsbaarheid en scherpe maatschappelijke observaties onderzoekt hij hoe trauma’s en dromen van de ene generatie invloed hebben op de volgende, en of een migratieachtergrond ooit ophoudt een obstakel te zijn.
De dag na de Tweede Kamerverkiezingen in 2023 staat Sadettin met zijn tienjarige zoon in de keuken. Door de verkiezingsoverwinning van de PVV is hij bang dat zijn opa en oma het land worden uitgezet, omdat ze moslim zijn. Sadettin verzekert zijn tienerzoon, ondanks zijn eigen zorgen: ‘Wij horen hier thuis, ook al hebben we een achternaam die niet Nederlands klinkt. Ook al komen we uit een moslimfamilie. Wat er ook gebeurt, wij blijven hier.’ De zoon, de eerste Kırmızıyüz van gemengde afkomst, gaat die avond gerustgesteld naar bed. Sadettin, de ouder, ligt de hele nacht wakker.
Blijft een migratieachtergrond generaties lang een obstakel?
Hoe zijn we hier terechtgekomen? Na jaren waarin Sadettin zelf werd geconfronteerd met vreemdelingenhaat en discriminatie, krijgt zijn zoon van tien hier nu ook mee te maken? In het gezin van Kırmızıyüz worden meerdere talen gesproken. Kerst, Ramadan, Pasen, Offerfeest en Sinterklaas worden gewoon door iedereen gevierd. Als politici het hebben over een integratieprobleem bij mensen met een migratieachtergrond hoeft Sadettin zich niet aangesproken te voelen. Ze doen het goed, toch? Of moet ook zijn zoon extra werk verzetten, omdat zijn grootvader ooit migreerde?
