Een kamer voor jezelf
Het is nu bijna honderd jaar geleden dat Virginia Woolf haar beroemde én beruchte essay Een kamer voor jezelf publiceerde, waarin ze stelde dat je als vrouw ‘500 pond per jaar en een kamer voor jezelf nodig hebt om fictie te kunnen schrijven.’
Want ik geloof dat als we nog een eeuw langer leven én we allemaal vijfhonderd pond per jaar en een kamer voor onszelf hebben; als we gewend zijn aan vrijheid en de moed hebben om precies te schrijven wat we denken; (…) dan zal de gelegenheid zich voordoen en zal de dode dichter Judith, die de zuster van Shakespeare was, het lichaam aantrekken dat ze zo vaak heeft moeten afleggen. (…)
Zijn de dingen veranderd zoals Virginia zich voorstelde?
Hoe ziet onze ideale kamer er anno 2025 uit? Wat hebben wij nodig om te werken? Hoe lezen we? Hoe schrijven we? Hoe denken we? Is de daad van het vrouwelijk schrijven nog anders dan dat van een man? Hoe verschilt het van de norm? Hoe verhouden de fysieke en materiële condities rondom het schrijven zich tot het geschrevene? Hoe zijn de publieke ruimte en de privéruimte, gemeenschappelijkheid en afzondering, nog altijd onderdeel van het construct van gender?
Weiblicher Akt
De makers van de Weiblicher Akt presenteren samen met een zestal jonge vrouwelijke makers, schrijvers en andere geënthousiasmeerden een antwoord op bovenstaande vragen. Dit antwoord kan de vorm van een essay, brief, dialoog, performance of tentoonstelling krijgen, daar wordt op dit moment nog aan gewerkt.
Inspirerend wordt het in ieder geval wel.
