Tjalf Sparnaay - The Bigger Picture

Tjalf Sparnaay

Als je voor een doek van Tjalf Sparnaay (Haarlem, 1954) staat, gebeurt er iets met je. Het beeld dat je ziet, blijft je bij. En dat is precies waar het hem om te doen is: "Ik ben een plaatjesmaker. Ik wil plaatjes maken dat je raakt. Maar het gaat mij ook om het grotere geheel, om the bigger picture." Sparnaay wil dat je verder kijkt dan je ziet. Hij doet je beseffen dat je de dingen om je heen ook op een andere manier kunt bekijken. Humor, optimisme en positiviteit, het zit allemaal in zijn voorstellingen. Hij is de schilder van het gewone, het alledaagse, van zaken die je herkent omdat je je er dagelijks mee omgeeft maar die door hun isolement en hun plaatsing in een schilderij totaal op zichzelf staan.

Mega realisme

Sparnaay werd geïnspireerd door Rembrandt en Vermeer, door het magisch realisme van Carel Willink en het Amerikaanse fotorealisme, ook wel hyperrealisme genoemd, van onder andere Ralph Goings, Charles Bell en Richard Estes. Hij maakte zich hun stijl zelf eigen en ontwikkelde het - door hemzelf benoemde - megarealisme, waarbij hij de werkelijkheid met meer dan fotografische precisie weergeeft, isoleert en (extreem) uitvergroot.

Schijn bedriegt

Sparnaay beschouwt zichzelf als een illusionist. Hij weet de beschouwer met verf op doek te laten denken een hamburger te zien en doet je geloven in de perfectie van het imperfecte. Schoonheid vindt hij het allerbelangrijkste, dus schildert hij het broodje met vlees op zijn allerbest, tot in het kleinste detail, waarbij je de hamburger zelfs meent te ruiken en te proeven en je wel dichterbij het schilderij moet komen om jezelf te overtuigen dat het niet echt is wat je ziet.