Mahler in Wenen
In 1900 vierde Gustav Mahler zijn veertigste verjaardag. Drie jaar eerder was hij tot opera-directeur van de Weense Hofoper benoemd en een jaar later tot muziekdirecteur van de Wiener Philharmoniker. Mahler was een keiharde werker die zichzelf niet spaarde en in 1901 betaalde hij daarvoor een hoge prijs. Hij dirigeerde op één dag twee operavoorstellingen en werd getroffen door een bloeding die hem bijna fataal werd. Tijdens het herstellen verdiepte hij zich in het werk van zijn grote voorbeelden Bach en Beethoven. In de euforie van zijn genezing stortte hij zich met hernieuwde energie op de compositie van een Scherzo.
Van duisternis naar licht
In dat scherzo verwijst Mahler nu eens niet naar eerder gecomponeerde liederen, en de Vijfde is een puur instrumentaal werk. In het najaar maakte hij kennis met Alma Schindler, een ontmoeting die enige maanden later leidde tot een huwelijk. Zijn liefde voor Alma drukte hij uit in een Adagietto. Samen vormen die twee delen het fundament van de Vijfde symfonie, die begint met een treurmars in cis-mineur en eindigt met een stralende Finale in D-majeur. Van de duisternis naar het licht.
