
De echte Amsterdammer - Tara Fallaux
4 september 2025

Vroeger was de straat verboden terrein vanwege alle criminaliteit. Daardoor voelt het nu als een overwinning om hier te lopen.
Na 22 jaar neemt Liesbeth van der Horst (63) eind van dit jaar afscheid als directeur van het Verzetsmuseum. Hoewel ze dit jaar nog actief is voor het museum heeft ze al tijd om zich op een nieuw project te storten: het schrijven van de biografie van Gerrit van der Veen. 'Hij was een belangrijk verzetsman en een echte Amsterdammer. Het is heerlijk om helemaal in zijn jeugd en leven te duiken.'
'Het is een bijzondere en mooie stad, dat een belangrijke rol heeft gespeeld in de geschiedenis.'
'Minder afval en meer betaalbare woningen.'
'Toen ik op mijn 9e in Limburg kampeerde, zei ik tegen vriendinnetjes daar ‘tinnef’, het Amsterdamse woord voor vieze rotzooi. Tot mijn verbazing begreep niemand mij, maar ik vind het een treffende uitdrukking en gebruik het nog steeds.'

'Ik loop elke dag op weg naar mijn werk langs het monument voor het Damincident op de Dam. In de bestrating zie je de namen van de 32 mensen die hier op 7 mei 1945, vlak na de bevrijding, zijn doodgeschoten. Niemand die het opvalt, maar ik sta er altijd even bij stil.'
'Naast het Verzetsmuseum vind ik de Burgerzaal in het vroegere stadhuis – nu het Paleis op de Dam – een must see voor Amsterdammers. Het is een indrukwekkende zaal waar je de rijkdom uit de 17e eeuw terugziet in de symbolen en versieringen. Je ervaart er hoe machtig de stad was in die tijd.'
'Als kind kwam ik graag in ARTIS. De zeeleeuwen waren het hoogtepunt. Ik vond het fantastisch hoe zij naar de vissen hapten die ze kregen toegeworpen. Hoewel ik de panters en beren toen zielig vond, vind ik het nu wel jammer dat er steeds minder dieren zijn. In de zomer kom ik nog steeds graag naar het openbare gedeelte. Het is leuk om te zien hoe kinderen daar in het water spelen met de flamingo’s op de achtergrond.'
'De Lindegrachtmarkt. Ik ga daar bijna elke zaterdag met mijn vriend kaas en fruit halen en saté eten bij de Indonesische foodtruck Saté Bar Charley. De kaasboeren proberen je op hun marktmanier altijd extra kaas aan te smeren, dat vind ik grappig. We kopen meestal Comté bergkaas.'
'Pompadour op de Huidenstraat is mijn absolute favoriet. Ze bakken hier de heerlijkste taarten en je zit er heel feestelijk in het winkeltje. Bij de koffie en thee krijg je een madeleine, die zijn zo verschrikkelijk lekker. De taart met walnoten is mijn favoriet.'
'De Zeedijk. Het is echt een dijk die wat hoger ligt dan de omliggende straatjes. De bocht in de straat volgde ooit de oever van de Zuiderzee. Vroeger was de straat verboden terrein vanwege alle criminaliteit. Daardoor voelt het nu als een overwinning om hier te lopen. Het is het bewijs dat vroeger echt niet alles beter was.'
'Aan de Amsterdamse grachten in de uitvoering van Wim Sonneveld. Als jong kind raakte het weemoedige zinnetje “nu zit er een vreemde meneer in het kamertje voor” me heel erg. Ik heb de lp nog steeds.'
'Woutertje Pieterse van Multatuli uit 1862. Mensen denken vaak dat het een saai oud boek is, maar dat is het helemaal niet. Het heeft juist veel humor. Bovendien krijg je een goed beeld van de stad in die tijd. Helaas heeft Multatuli het boek nooit kunnen afmaken waardoor het niet zo’n goed einde heeft.'
'Antiquariaat Kok in de Oude Hoogstraat. Ik houd van geschiedenis en van deze stoffige, volgepropte winkel. Ze hebben mooie printen en plattegronden van de stad. Ik heb de verzameling oude ansichtkaarten van Amsterdam van mijn vader overgenomen. Ik ben geen fanatieke verzamelaar, maar soms koop ik bij Kok nog een mooie kaart.'