
De echte Amsterdammer - Rens, Jaïr en Ome Uncle
28 september 2023

Of nou het stormt of zomert: het went nooit. Je wordt er altijd stil van.
Jeroen Woe (44) is cabaretier, muzikant en tv-maker (Even tot hier), samen met Niels van der Laan. Ook is hij initiatiefnemer van Ode aan Thé Lau - Rauw, hees, teder, tien jaar na het overlijden van de muzikant, op 25-28 juni in De Kleine Komedie.
'Een ‘echte Amsterdammer’ is wat mij betreft iemand die hier geboren en getogen is. Ik ben hier wel geboren, maar toen ik naar de basisschool ging bedachten mijn ouders dat ze me liever buiten de stad wilden opvoeden. Maar toen ik ging studeren, ben ik meteen teruggekomen. En ik ga hier nooit meer weg. Ik hou zoveel van deze stad, dat is dan wel weer typisch Amsterdams aan mij.'
'Als puber was ik er minstens een keer in de week te vinden; ik wilde alles zien wat daar gebeurde. Inmiddels is het een beetje een haat-liefdeverhouding, om de simpele reden dat het podium er zo klein is. We zijn twee grote jongens inmiddels en meestal hebben we ook nog een enorm decor. Dat past dan vaak niet, maar we spelen zó graag in de Komedie dat we weleens speciaal een nieuw decor hebben laten knippen en plakken alleen om daar te kunnen staan. En het is altijd spannend, het went nooit, want publiek is kritisch. Je moet ze echt voor je winnen, dat is in andere zalen wel eens anders. Maar als het dan lukt, is de kick wel extra groot.'
'Thé Lau is al vanaf mijn tienerjaren een enorme held van mij. In eerste instantie door zijn teksten. Hij beheerste de kunst om met suggestie en poëtische zinnen een hele wereld te scheppen die herkenbaar is. En die muziek is gewoon snoeihard. Ik denk dat er in Nederland -zeker in de jaren 90- geen enkele band was die zo rockte. Daarmee onderscheidde het zich echt. Het gaf ook gewoon heel veel gevoel, urgentie en noodzaak aan die muziek.'
'Ik heb Thé vaak gezien in de Kleine Komedie. Hij had natuurlijk The Scene, maar hij heeft ook z’n liedjes uitgekleed om akoestische versies te doen. In de Komedie is een traditie van hommages en ik vond dat hij daarbij hoorde. Dus ik heb om me allerlei muzikanten, cabaretiers en zangers gevraagd, die de liefde voor Thé en zijn muziek met me delen. We hebben samen een avond gemaakt met verhalen over hem, en vooral heel erg veel muziek.'

'De Prinsengracht. Die begint bij mij om de hoek en eindigt bij theater Carré. Ik loop hem vaak helemaal af, omdat die gracht een staalkaart is van het centrum. De prachtige gebouwen, maar ook de drukte van toeristen, de eetcafés en de chique restaurants, alles wat je zoekt is aan de gracht te vinden. En dan nog het zicht over het water. Of nou het stormt of zomert: het went nooit. Je wordt er altijd stil van.'
'Bellevue is de plek waar we onze allereerste stappen zetten. Al vanaf de kleinkunstacademie mochten we er optreden. Nog steeds voel ik me altijd thuis en welkom als ik daar ben.'
'Dan wil ik toch restaurant Lastage noemen. van mijn goede vriend Rogier, die voor een hele zachte prijs de sterren van de hemel kookt. Iedere keer dat je daar eet is het weer beter dan je je kon herinneren.'
'Bij Piqniq aan de Lindengracht kun je hele lekkere broodjes eten. Je moet wel mazzel hebben, want ik denk dat het in een of andere toeristengids beland is, want er zitten altijd veel mensen en zo groot is het niet. Er worden hele kleine leuke broodjes gemaakt. Dan hoef je je niet te vervelen met een groot saai broodje, maar kun je allerlei dingen proeven. En alles is even lekker.'
'Café Alto en de Bourbon Street. Allebei in Leidsepleinbuurt en er wordt altijd tot in de laatste uurtjes live muziek gemaakt. Zelfs maandagavond, als je daar na 01:00 naar binnen loopt, zitten er getalenteerde muzikanten te spelen.'
'Ik ben heel trots op de stad als ADE weer neerstrijkt. Alle paradijsvogels verzamelen zich dan, heel mooi om te zien.'
'De Prinseneilandbuurt, langs het water. Daar zijn allemaal stadstuintjes die worden onderhouden door bewoners. Het is nog niet ontdekt door toeristen en je kunt er zelfs zwemmen. Vertel dit alsjeblieft niet door, want het moet zo rustig blijven als het nu is.'
'De Filmhallen en de Foodhallen, lekker naast elkaar in dat prachtige gebouw. Eerst een filmpje pakken samen en daarna langs de kraampjes iets lekkers uitzoeken. Op die plek kun je niet anders dan dat het heel erg fijn hebben.'
'Gerri Eickhof. Hij voorziet ons elke week van een benaderingsvraag in Even tot Hier en doet dat met zoveel humor dat hij sinds kort mijn favoriete Amsterdammer is.'
'Nxt Museum, in Amsterdam Noord. Een museum voor videokunst. Het zit lekker verstopt: je moet het pontje nemen en een stukje lopen. Net als je denkt: hier kan het niet zijn, dan ineens stuit je op een op een klein gebouw waar allemaal prachtige videoinstallaties zijn die inspireren en prikkelen.'
'Westerpark. Ik woon daar vlakbij en ben er vaak te vinden. Er is altijd wat te beleven, een park van en voor iedereen.'
'Carré. Die moet dan toch ook even worden genoemd. We hebben het al over Bellevue en de Kleine komedie gehad, maar Carré is het eindpunt van elke theatercarrière. Als je daar staat dan ben je af. En ik als ik erlangs loop en ik zie die die grote rode letters boven alles uittorenen, dan word ik warm vanbinnen.'
'Ik moet dan denken aan “Paradiso met je kutpubliek” van Freek de Jonge. Paradiso is ook een van mijn aller-favorietste plekken in de stad, dus die noem ik dan stiekem hierbij eventjes. Het heeft inderdaad kutpubliek, maar dat is misschien ook wel waarom we er zoveel van houden.'
'"Lieve stad". Dat heeft onze burgemeester Eberhard van der Laan natuurlijk bedacht.'
'De rivaliteit met Rotterdam. Ik vind Rotterdam ook een prachtige stad en snap niet waarom we zo op elkaar moeten vitten.'
Bekijk de voorstelling Ode aan Thé Lau - Rauw, Hees, Teder, van 25-28 juni in de Kleine Komedie.