To The Moon

Vrouwelijke reactie op patriarchale terugslag

De maan staat voor universele cycli: het komen en gaan van getijden, dag en nacht, opkomst en ondergang. Ze is het archetype van het vrouwelijke—verborgen maar stralend, vaak ongezien en toch krachtig, gevreesd en verkeerd begrepen. 2025 begint in een historische cyclus die opvallende gelijkenissen vertoont met het vroege 20e-eeuwse tijdperk: na de verworvenheden van de 19e eeuw volgde een patriarchale terugslag. Versnellende technologische veranderingen destabiliseerden samenlevingen, rijken stortten in, dictators kwamen aan de macht, en gewelddadig nationalisme sleurde miljoenen mensen mee in wereldoorlogen. De nasleep hiervan duurde decennia, met littekens die tot op heden voelbaar zijn.

Terug naar de oerkracht van het vrouwelijke

Vandaag dreigt die herstelde balans opnieuw te kantelen. Met de opkomst van nieuwe autocraten, patriarchaal geweld en nationalistische retoriek kiest To The Moon, als vrouwen en kunstenaars, ervoor om niet te zwijgen. Ze weigeren zich neer te leggen bij onderdrukking en kiezen bewust voor een ander pad. Ja, ze zijn bang, maar hun woede is doordrenkt met liefde—met een diep verlangen naar verbinding, ruimte voor gemeenschap, ideeën, autonomie en tederheid. Daarom keren ze terug naar de maan: de oerkracht van het vrouwelijke, die de getijden blijft keren—dag en nacht, van duister naar nieuw begin.