Woest Young Zo by JTSZO

Woest

Ik ben boos. Op mezelf. Op jou. Op het ov. Op mensen in het verkeer die tegen me schreeuwen. Boos als er weer iets kapot is en ik dacht het gemaakt te hebben. Boos op m’n ex. Boos op m’n moeder. Boos dat het me nog raakt. Boos dat ik niet boos mag zijn.

Want soms is dat ongenuanceerde, dat uitschelden, dat jou de grond in trappen, om je daarna weer een hand aan te bieden, best lekker. Soms heb ik dat misschien gewoon even nodig. Even ontladen. Als een batterij. Als een dam die eindelijk kan doorbreken en geoorloofd buiten zijn oevers mag treden. Om zich daarna weer terug te trekken en zo een laagje vruchtbaar slib achterlaat. Of zoiets. Naja dat lijkt me gewoon best fijn.