Wachten op Godot

Absurditeit, bolhoeden en een boom

2 mannen, Vladimir en Estragon, zitten op een landweg bij een boom. Ze wachten op een zekere Godot en doden hun tijd met grote vragen en kleine bezigheden. Ene Pozzo komt langs, die een andere man, Lucky, aan een touw meesleept.

Als zij na een wonderlijk gesprek weer vertrekken, valt er niets anders te doen dan verder te wachten. Ondertussen verstrijkt de tijd. Het wordt nacht, een nieuwe dag breekt aan. In onwetendheid blijven Vladimir en Estragon wachten, “want als hij komt, dan zijn we gered”.

Beckett-regisseur

In 2009 regisseerde Erik Whien Wachten op Godot, toen ‘zijn eerste Beckett’. De voorstelling werd lovend ontvangen. Na successen met Eindspel, Krapps laatste band en Happy Days zet hij na vijftien jaar opnieuw zijn tanden in dit poëtische, absurde en grappige toneelstuk.

Let op: de eindtijd is een indicatie.