Duo-expositie UNSPOKEN van fotografen Nathalie Dekker en Arjan Spannenburg

Hoe je moeilijk bespreekbare onderwerpen zichtbaar maakt

Er zijn veel belangrijke onderwerpen waar we in onze maatschappij niet genoeg over praten: verlies, geestelijke gezondheid, seksualiteit, lichaamsbeeld en sociale onrechtvaardigheid. Om deze thema’s op een laagdrempelige en tegelijkertijd indrukwekkende wijze bespreekbaar te maken hebben kunstfotografen Nathalie Dekker (1976) en Arjan Spannenburg (1978) samen een ‘spraakmakende’ tentoonstelling ingericht. Met nieuwe werken die in Atelier K84 voor het eerst te bewonderen zijn.

Het fotografen duo zorgt voor deze indrukwekkende ervaring door moeilijk besproken onderwerpen zichtbaar te maken vanuit hun persoonlijke visie via hun kunst. Hun beelden zijn krachtig, aangrijpend en geven de essentie weer van de emotionele strijd en interne conflicten die vaak onder de oppervlakte verborgen blijven. De werken zijn rauw, mooi, puur en tonen de complexiteit van emoties en ervaringen waar vrijwel iedereen in het dagelijks leven mee wordt geconfronteerd.

UNSPOKEN geeft de bezoeker een zeldzame kans om de onuitgesproken aspecten van het menselijk leven te verkennen door de lens van twee zeer verschillende kunstenaars. Door de onderscheidende vormgeving van beide kunstenaars ontstaat de mogelijkheid om moeilijke onderwerpen op verschillende wijzen te benaderen en hierdoor toegankelijk(er) te maken. 

Nathalie Dekker

Nathalie Dekker (Den Haag, 1976) heeft een fascinatie voor het vertalen van woorden in beelden, in de meest pure eenvoudige vorm. Het zijn de woorden die haar aanzetten tot de verbeelding, maar het is geen letterlijke vertaling ervan. Op een eigentijdse manier weet zij hier diepte aan toe te voegen. En haar blik, die is even zo toegankelijk als onverwacht. Net even anders, speels, weet zij je met haar werk te verwonderen.

Arjan Spannenburg

In de fotografie van Arjan Spannenburg (Texel, 1978) staat de zoektocht naar identiteit en zelfexpressie centraal. Arjan’s foto’s verbeelden universele gevoelens van eenzaamheid, kwetsbaarheid en onzekerheid en vangen de poëtische schoonheid van adolescentie. In krachtige composities, meestal in zwartwit, portretteert hij jongens die op de drempel van volwassenheid staan, op zoek naar hun eigen identiteit. Het levert gevoelige portretten op van mensen die alleen zijn met hun gedachten. Tegelijk lijken de geportretteerden een sterke behoefte te hebben aan communicatie met de buitenwereld, op zoek naar steun, begrip, liefde.