Byron & Schumann – Manfred

Een sensationeel schandaal

Manfred is een Faustiaanse edelman die in de Berner Alpen woont. Hij wordt gekweld door een mysterieus schuldgevoel dat te maken heeft met de dood van zijn geliefde, Astarte. Hij gebruikt zijn beheersing van taal en betovering om zeven geesten op te roepen, van wie hij vergetelheid verlangt. De geesten hebben echter geen controle over gebeurtenissen in het verleden en kunnen daarom niet aan Manfreds verzoek voldoen. Zelfmoord is de enige optie die hem nog rest ..... 

Byrons Manfred, gepubliceerd in 1817, was zowel een schandaal als een sensatie van de eerste dag. In verzen van sublieme poëzie, geïnspireerd door Goethe's Faust, vertelt Byron het verhaal van een gedoemde tovenaar die de autoriteit van zowel God als de duivel uitdaagt. Met Manfred creëerde hij het model voor de romantische antiheld, de zogenaamde 'Byronic hero': een demonisch, piekerend en gekwetst personage dat fysiek en emotioneel lijden veroorzaakt bij iedereen om hem heen, terwijl hij zelf nog meer lijdt. 

Gedurende de hele 19e eeuw werd Manfred in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten opgevoerd als een onemanshow. Met behulp van uitgebreide gebaren en melodieuze declamatie las één acteur de verzen van Byron voor, waarbij hij zijn stem gebruikte om alle verschillende personages te creëren en te animeren. De onderbroken muzikale begeleiding onderbrak soms en viel soms samen met de declamatie, waardoor melodramatische momenten van grote intensiteit ontstonden door muziek en tekst te verenigen en te contrasteren. Geïnspireerd door verslagen van deze verloren gegane uitvoeringstraditie hebben de musici van Postscript en historisch acteur Jedidiah Wentz een nieuwe, intieme kamerversie van Manfred gecreëerd. De toneelmuziek bestaat uit stukken van Robert en Clara Schumann die zijn geïnterpoleerd in een herziene en ingekorte versie van Byrons oorspronkelijke Engelse tekst.

Net zoals Byrons origineel is het aan de luisteraar om te beslissen of Manfred is afgedaald naar het eeuwige hellevuur, of dat hij eindelijk de vergetelheid heeft gevonden die hij zoekt.